बदला
भाग २
हा सर्व प्रकार बघून बाहेरचे दरोडेखोर भांबावून जातात, त्यांना आतमध्ये काय चाललय ते कळतच नाही. तेवढ्यात गौरव बसमधून बाहेर येतो, त्याला बघून सर्वजण थबकतात. कारण आजपर्यंत असे कधी घडले नव्हते. या दरोडेखोरांनी एखादी गाडी अडवली तर ती पूर्ण लुटूनच ते परत जात होते. आज मात्र काही वेगळेच घडत होते.
गौरव बस समोर येऊन दरोडेखोरांच्या दोन्ही सरदारांच्या समोर येऊन उभा राहतो. त्यापैकी एकाचे नाव नागा असे आहे. हा नागा दिसायला अतिशय क्रूर, त्याच्या एका डोळ्यात टिक पडल्यामुळे तो पांढरा फटफटीत दिसत आहे, मोठे जाडे नाक, भरदार व लांब मिश्या, अंगाखांद्याने जाडजूड, थोडेशे पोट पुढे आलेले, त्यामुळे तो धष्टपुष्ट दिसत आहे. तर दुसर्‍याचे नाव ‘राणा’, त्याचे डोळे अगदी मोठे मोठे, पिळदार मिश्या, थोडेशी टक्कल पडलेले आहे, अंगाने पिळदार, दोघेही रुबाबदार घोड्यावर बसले आहेत. गौरवला बघून दोघेही कुत्सितपणे हसतात, राणा नागकडे बघून, “नागा, अरे हे तर कवळं पोरगं आहे रे, मला वाटलं १०-१२ जन असतील आपल्या पोरांना मारायला, पण हे तर एकटच दिसतय, का अजून कोणी हायं रे बसमधी... आसल तर भायेर या म्हणावं.” गौरवकडे बघून राणा, “आण काय रे मर्कटा, तुला तुझा जीव नकोसा झालाय व्हय रं, खुशाल आमच्या माणसांवर हात उचलतोस, ते पण एकटा, आणि ते पण ‘राणा आणि नागा’ जातीनं हजर असताना.” “एकतर तुला तुझा जीव नकोसा झाला आसल, नायतर तुला आमच्याबद्दल काही म्हायती नसल.” “चल एक येळा तुला माफ करतो, चल बाजूला हो आणि आम्हाला आमचं काम करू दे.” ए मूर्खांनो, मी अश्या फुकटच्या बाता करण्यात वेळ नाही घालवत, ज्याच्यात हिम्मत असेल ना त्याने पुढे येऊन बस मध्ये चढून दाखवा.” “कोणामध्ये हिम्मत आहे या पुढे...” हे ऐकून राणा व नागाचा संताप वाढतो, ते आपल्या साथीदारांना सांगतात, “जा रे कापून टाका याला, लय माज आलाय मूर्खाला..., कापून मुंडकं घेऊन या त्याचं इकडं, जो त्याचं मुंडकं कापून आणील त्याला आम्ही इनाम देऊ.... जा लवकर......” तसा एक काळा-काळा धिप्पाड दरोडेखोर गौरवला मारण्यास तलवार घेऊन धावत येतो. तो धावत गौरवच्या जवळ येतो व रागाने तलवारीचा वार गौरवच्या मानेवर करतो, पण त्याचा हात गौरवच्या मानेजवळ येऊन तसाच थांबतो व तो दरोडेखोर सुद्धा जाग्यावर खिळून उभा आहे एखाद्या पुतळयासारखा, नंतर नीट पाहिल्यावर लक्ष्यात येते की गौरवने त्या दरोडेखोराने तलवारीचा वार करण्याच्या आत त्याच्या गळ्यावर जोरात पंच मारलेला असतो, त्यामुळे तो जाग्यावर गतप्राण होतो व पाठीवर धाडकन आपटतो. हे पाहून बाकीचे दरोडेखोर थोडे दचकतात. त्याचवेळी बाहेर काय चाललय हे बघण्यासाठी विद्या आपल्या जाग्यावरुन उठून पुढे येत असते व ती ह्या दरोडेखोराला मारताना बघून स्तब्धच होऊन जाते. ती मनातून खूप आनंदीत होऊन जाते. पुढे काय होते ते बघण्यासाठी ती ड्रायवर शेजारी येऊन बसते. तिला बघून चंदू व टिनासुद्धा पुढे येतात. विद्याकडे बघून चंदू बोलतो, “बघितली आपल्या मित्राची कमाल, हे दरोडेखोर त्याच्यापुढे क्षुल्लक आहेत, पुढे बघ तो त्यांना कसे पाणी पाजतो ते.” विद्यासुद्धा खूप उत्साहित होऊन पुढे काय होईल ह्याची आतुरतेने वाट बघते. ड्रायवरच्या चेहर्‍यावर सुद्धा हसू उमटले आहे. कारण त्यानेसुद्धा गौरवची कमाल बघितली आहे.
एका दरोडेखोराला मारल्यावर मात्र एकाचवेळेस चौघे दरोडेखोर गौरवला मारायला येतात. चौघांच्याही हातात तलवारी आहेत. दरोडेखोरांच्या हातात तलवारी बघून गौरव खाली मरून पडलेल्या दरोडेखोराची तलवार घेतो. ते चौघेही दरोडेखोर गौरवला चारी बाजूने घेरतात व त्याच्या भोवती गोल-गोल फिरायला लागतात. गौरव त्या सगळ्यांचे बारकाईने निरीक्षण करत आहे. कधी तो एकेकाच्या डोळ्यात बघतो, तर कधी हाताच्या हालचालीवर बारीक लक्ष ठेवतो, तर कधी त्यांच्या पायांच्या हालचालींवर लक्ष ठेवतो, व हे करत असताना तो मनात काहीतरी विचार करत असतो. ते चौघेही दरोडेखोर गौरववर कसा वार करायचा याचा विचार करत असतात, तेवढ्यात एक समोरचा दरोडेखोर गौरववर समोरून वार करतो, तो वार गौरव तलवार आडवी करून झेलतो, व तलवारीनेच त्याला ढकलतो. त्यापाठोपाठ मागचा दरोडेखोर मागून वार करतो, पण प्रसंगावधान राखून गौरव लगेच मागे फिरून त्याचाही वार तलवारीने अडवतो. तसे सर्व दरोडेखोर एकापाठोपाठ एक गौरववर वार करत जातात व गौरव त्यांचे वार झेलत जातो, ते कधी वरून वार करतात तर कधी पायावर वार करतात, कधी कंबरेच्या दिशेने वार करतात तर कधी छातीत तलवार खुपसण्याचा प्रयत्न करतात, गौरवही त्यांचे वार तसेच व तेवढ्याच चपळाईने झेलतो, तर कधी चुकवतो, खालून वार केला तर गौरव जोरात उंच उडी मारतो, कंबरेवर वार केला तर गौरव थोडा बाजूला होऊन तो वार झिडकावून लावतो, छातीत तलवार खुपसण्याचा प्रयत्न केला तर तो एकदम बाजूला होऊन तो वार चुकवतो, ही झटपट चालू असताना ते कधी मागे जातात तर कधी पुढे तर कधी उजवीकडे तर कधी डावीकडे, असे सारखे इकडून तिकडे सरकत असतात. एवढा वेळ त्यांची झटपट चालू आहे पण गौरवने त्यांचा फक्त वार चुकवण्याचा, त्यांचा वार झेलण्याचा किंवा अडवण्याचा प्रयत्न केला आहे, अजूनपर्यंत त्याने एकदाही दरोडेखोरांवर पलटुन वार केलेला नाही. पण हे आत्तापर्यंत कोणाच्याही लक्ष्यात आलेले नाही. बराचवेळ त्यांची लढाई चालू आहे, आता मात्र दरोडेखोरांना थोडेसे थकल्यासारखे जाणवत आहे. सगळेजण थोडे शांत उभे राहतात, दरोडेखोर थोड्या थोड्या धापा टाकत आहेत व जोरजोराने श्वास घेत आहेत, गौरव मात्र मिश्किलपणे हसत त्यांच्याकडे बघत उभा आहे.
हे सर्व बघून विद्या उत्सुकतेने चंदूला विचारते हा गौरव दरोडेखोरांना पलटवार का बरं करत नाही, तो नुसता त्यांचे वार झेलून का बरं घेतो, का त्याला तलवार चालवता येत नाही. तसा चंदू बोलतो, अगं ही त्याची खेळी आहे, तो खेळवतोय त्या दरोडेखोरांना, हे त्यांच्या लक्ष्यातच येत नाहीये, पुढे बघ तो एकेकाला कसा कापून टाकतो ते. पुन्हा ते दरोडेखोर थोडी विश्रांति घेतल्यानंतर लढण्यासाठी तयार होतात, त्यांच्यामधील एकजण गौरवच्या पोटात तलवार खुपसण्यासाठी धावून येतो, तसा गौरव प्रसंगावधान राखून थोडासा बाजूला सरकतो व उलट्या दिशेने गोल फिरून दरोडेखोरच्या डाव्या हातावर तलवारीने वार करतो, त्यामुळे दरोडेखोरचा डावा हात जखमी होतो, तो दरोडेखोर थोडासा विव्हळतो व पुन्हा चवताळून गौरववर वार करायला जातो पण गौरव चपळाईने दरोडेखोराच्या तलवार धरलेल्या हाताच्या मनगटाजवळ वार करतो. हा वार इतका जोरात असतो की दरोडेखोरचा हात मनगटापासून तुटून तलवारीसहित लांब जाऊन पडतो. हे बघताच बसमधून बघत असलेला चंदू तोंड उघडून अचंबित होऊन बघत राहतो, विद्या व टिना आपापल्या तोंडावर हात ठेऊन डोळे विस्फारून बघत राहतात, ड्रायवर स्वतःची मांडी थोपटतो व मिशांना ताव देतो. हात तुटल्यामुळे दरोडेखोर खुप जोरजोराने ओरडायला लागतो, जखमी हात धरून इकडून तिकडे झोकांडात राहतो. त्याच्या सोबत असलेले दरोडेखोरही थोडेशे घाबरतात. गौरव पुन्हा त्या जखमी दरोडेखोराच्या पायावर वार करतो व त्याचा पाय घुडघ्यापासून कापून टाकतो. पाय गुढघ्यापासून कापल्यामुळे तो दरोडेखोर खुप जोरात ओरडतो व कोलमडत बेशुद्ध होऊन जमिनीवर पडतो. हे बघितल्यावर बाकीचे तिघे दरोडेखोर एकमेकांकडे बघायला लागतात. व आता गौरवला मारायला कोण जाणार ह्याचा विचार करतात. तसा गौरव आपला पवित्र त्या तिघा दरोडेखोरांकडे वळवतो.
त्या तिघा दरोडेखोरांपैकी एक धिप्पाड दरोडेखोर गौरवला मारायला पुढे सरसवतो. तो दरोडेखोर गौरववर तलवारीने जोरात वार करतो. गौरव तो वार झेलण्यासाठी आपली तलवार आडवी धरतो, पण दरोडेखोराचा वार एवढा जोरात असतो की, गौरव दरोडेखोराच्या वाराने व त्याच्या भाराने खुप वाकून जातो. दरोडेखोर गौरववर अजून भार देतो, तसा गौरव मागे मागे सरकत जातो व थोडासा काना फिरून दरोडेखोराला बाजूला ढकलून देतो. दरोडेखोर पुन्हा मागे फिरून गौरवकडे खुनशी नजरेने बघतो व पुन्हा गौरववर वार करायला धावून येतो. तो दरोडेखोर खुप चवताळून गौरववर एकामागून एक वार आडवे-तिडवे करत जातो व गौरव त्याचे वार झेलून त्याला प्रतिउत्तर देत राहतो. दरोडेखोर वार करत करत गौरवच्या खुप जवळ येतो व गौरवला खुप जोरात धक्का देतो तसा गौरव मागे झोकांडात खाली पाठीवर पडतो. दरोडेखोर थोड्याश्या तोर्‍याने गौरवकडे बघत हसतो. गौरवला आता मात्र थोडासा राग येतो. तो चपळाईने उडी मारून उभा राहतो. दोघे एकमेकांकडे बघतात व पुन्हा लढायला तयार होतात. गौरव एक पाय मागे घेऊन पुढच्या पायावर झुकतो व डावा हात तोंडासमोर आडवा धरून उजव्या हाताने त्याच्या तलवार धरून लढण्यासाठी पवित्रा घेतो, व दरोडेखोराला लढण्यासाठी खुनवतो. हा पवित्रा बघून दरोडेखोर थोडासा अचंबित होतो व गौरव काही कच्च्या गुरूचा चेला नाही हे तो ओळखतो.
If you want to read this story in English click here
दरोडेखोर गौरवला मारायला धावून येतो, जवळ येऊन तलवारीचा आडवा वार करतो, पण गौरव आपल्या तलवारीने तेवढ्याच वेगाने वार झेलून त्याला प्रतिउत्तर देतो. आता गौरव दरोडेखोरावर तलवारीचा जोरात वार करतो. दरोडेखोरही त्याचा वार तलवारीने झेलतो, पण गौरवचा वार खुप जोरात असल्याने दरोडेखोराच्या हाताला झटका बसतो. पुन्हा गौरव जोराने व जलद गतीने दरोडेखोरावर आडवे-तिडवे, खालून पायावर, वरून असे एकामागून एक वार करू लागतो, हे वार दरोडेखोर आपल्या तलवारीने झेलतो पण गौरवचे वार एवढे प्रभावी असतात की ते वार झेलताना व चुकवताना दरोडेखोराच्या नाकी नऊ येतात. दरोडेखोराची पार दमछाक होऊन जाते. आता मात्र गौरवच्या प्रत्येक वाराने दरोडेखोर मागे मागे सरकत जातो. गौरव मात्र वार करतच राहतो. दरोडेखोर गौरवचा वार चुकवून थोडासा मागे पळून जातो व गौरवपासून लांब जाऊन उभा राहतो व गौरवकडे बघत उभा राहतो, व लक्षं ठेऊन राहतो की गौरव पुन्हा वार तर नाही न करणार. दरोडेखोर खुप दमल्याने खुप जोरजोराने धापा टाकत असतो. गौरव मात्र मिष्किलपणे हसत दरोडेखोराकडे बघत उभा राहतो. दरोडेखोराला मात्र आता पुढे काय करावे सुचत नाही. मागे पळून जावे तर सरदार मारून टाकील आणि इथे थांबावे तर गौरव मारून टाकील. इकडे आड आणि तिकडे विहीर अशी दरोडेखोराची परिस्थिती झाली आहे. तेवढ्यात गौरव तलवारीनेच दरोडेखोराला लढायला यायला खुणावतो, मात्र दरोडेखोर मानेने नाही यायचे असा इशारा करतो. गौरव इशार्‍याने त्याला सांगतो तू इकडे येतो की मी तिकडे येऊ, तेव्हा घाबरून दरोडेखोर गौरवला तू तिथेच थांब मीच तिकडे येतो असा इशारा करतो. आता मात्र आपणच गौरववर जोराने वार करायचे व त्याचा मुडदाच पाडायचा असा विचार दरोडेखोर करतो व गौरवला मारायला जोरात धावून येतो, तलवार समोर धरून गौरवच्या पोटात खुपसण्यासाठी दरोडेखोर धावत येतो परंतु गौरव प्रसंगावधान राखून थोडासा काना होऊन दरोडेखोराचा वार चुकवतो व दरोडेखोर सरळ पुढे निघून जातो, पुढे जाऊन आपला वार चुकला म्हणून दरोडेखोर थांबतो व मागे फिरून गौरवकडे पाहतो व चवताळून पुन्हा गौरववर वार करण्याची तयारी करतो, पण त्याच्या कंबरेजवळ वेदना झाल्यासारखे त्याला जाणवते, तो चाचपडून बघतो तर त्याचा हात ओला होतो, खाली वाकून बघतो तर कंबरेवर डाव्या कुशीत तलवारीचा वार झाल्यामुळे जखम झालेली असते व त्याच्यामधून रक्त बाहेर येत आहे हे त्याला कळते. जखम बघून त्याला अजून वेदना होतात व तो रडकुंड्या चेहर्‍याने गौरवकडे बघतो. गौरवने आपल्यावर कधी वार केला असा तो विचार करू लागतो, (जेव्हा दरोडेखोर गौरवच्या जवळ येतो तेव्हा गौरव थोडासा तिरपा होतो व त्याचक्षणी गौरव आपली तलवार दरोडेखोराच्या कंबरेजवळ आडवी धरून हळूच पुढे ओढतो, पण दरोडेखोराचा वेग जास्त असल्यामुळे हा वार त्याच्या लक्षातच येत नाही) हे आठवल्यावर दरोडेखोराची तारांबळ उडून जाते. दरोडेखोर पुन्हा गौरववर वार करायला चालत येतो पण गौरव पुढे जाऊन दरोडेखोरवर वार करतो, दरोडेखोर आपल्या तलवारीने त्याचा वार झेलतो, गौरव पुन्हा जोरजोराने वार करायला लागतो, दरोडेखोर मात्र फक्त तलवार आडवी धरून त्याचे वार झेलत जातो व मागे मागे सरकत जातो, शेवटी दरोडेखोराच्या हाताला मरगळ येऊन त्याच्या हातातून तलवार गळून खाली पडते व दरोडेखोर खुप घाबरून गौरवकडे बघत उभा राहतो पण गौरव क्षणाचाही विलंब न करता एका वारात दरोडेखोराचे शिर धडावेगळे करून टाकतो, दरोडेखोराचे शिर लांब जावून पडते व बाकीचे धड जागेवरच कोसळते.
[.....उर्वरित पुढील भागात.....]
जर तुम्हाला ही गोष्ट आवडली असेल तर Like, Subscribe आणि follow जरूर करा. व इतरांनाही Share करा.
No comments:
Post a Comment